Week 5 - Santa Elena/Monteverde

Hoooooiii!! 

Deze week ben ik voornamelijk in Santa Elena en Monteverde geweest. Klinkt saai, maar één plek deze week. Maar het was alles behalve saai! Zo heb ik bijvoorbeeld geziplined, het nationale park Monteverde bezocht, een nacht tour gedaan in de jungle, bijna heel Santa Elena bekeken, en hele mooie kikkers bewonderd. Dat was de samenvatting. Als je nog nieuwsgierig bent naar hoe mijn dagen er precies uitzagen, lees dan vooral verder! 😃 

Martes (dinsdag) 22 de marzo

Ik was er op tijd in gedoken, dus ik werd ook vroeg wakker. Ondanks dat ik best moe was... Om half 8 rolde ik m'n bed maar eens uit. Spullen verder ingepakt en een ontbijtje gemaakt. Om half 10 checkte ik uit bij m'n hotel en ging ik op zoek naar de bus die me naar Cañas zou brengen (voor 1800 colones/€2,50). Die ging toevallig over een kwartiertje al, perfect! Een uur later was ik in Cañas, en moest ik een uur wachten op de bus naar Tilarán. Een dronken man ging onverstaanbaar Spaans tegen me praten, maar gelukkig stuurde een andere Tico (die niet dronken was) hem weg. Een half uurtje in de tweede bus. Snel overstappen op de volgende bus, want die stond al te wachten. Er stond me een hele hobbelige rit naar Santa Elena te wachten. Volgens Google Maps zou je er met de auto een uur over doen. De bus deed er ruim 2 uur over. Maar dat was zeker geen straf! Wat een uitzichten zeg! Alles was zo groen, zo bergachtig en zo mooi! Maar ik was blij dat ik niet hoefde te rijden. Soms was het smal, vaak steil omhoog en soms allebei! In de verte zag je een weg waarvan je dacht, ik hoop niet dat we daar heen gaan, want dat haalt deze bus nooit! Maar toch wel 🤪 Na een geweldig mooie rit door de groene bergen kwam ik rond 3 uur in het dorpje Santa Elena aan. Wat een gezelligheid! Heel hostels, veel toeristische winkeltjes, maar lang niet zo druk en overbevolkt als Tamarindo/Santa Teresa. M'n hostel ziet er prima uit. Een dorm voor 5 mensen. Na een ijskoude douche (ik dacht dat die in Liberia koud was...) ben ik het dorpje rond gelopen. Dat duurde even want er waren zoveel leuke shopjes. 😃 Er schijnt ook een viewpoint te zijn voor de sunset. Misschien leuk voor morgen! Bij de Soda naast het hostel heb ik wat gegeten en gedronken, voor ongeveer 7500 colones (€10,50). Het is hier een stuk frisser trouwens! 's Avonds een korte broek en shirtje is te fris! Dus tijd om de lange broeken en vesten tevoorschijn te halen! Ik heb ze niet voor niks meegebracht gelukkig. Op tijd m'n bed in, want ik ben hier chronisch moe van alle mooie indrukken. 🤣

Miércoles (woensdag) 23 de marzo

Vroeg opgestaan voor het ziplinen! Om half 8 werd ik opgehaald. Dus om 7 uur zat ik aan het ontbijt in het hostel. Lekker fruit, een banaan met havermout smoothie, thee en toast met scrambled eggs. Om 7.40 stapte ik in een volle bus. Bij Monteverde Extremo Park ontmoette ik Madeleine (Madi, Duitsland), Tugrul (D), en Maarten (NL). Ik blijf het bijzonder vinden hoe snel je hier met elkaar in contact komt, I love it! Het ziplinen was geweldig, wat een uitzicht! Nog mooier dan het ziplinen in Jacó... Soms kon je met z'n tweeën een zipline doen: één voor, één achter met de benen om de voorste heen geklemd. Dus Madi en ik gingen ervoor! Wat gaaaaaf, een lange rit over de boomtoppen en wat een snelheid! Er waren 11 ziplines, waarvan er een de Superman heette en de ander de Tarzan swing. Bij de Superman werd je aan de achterkant, aan je rug vastgemaakt en moest je je voeten door een stuk touw steken, zodat je als Superman door de lucht zou zweven! Geweldig!!! Dat was ook gelijk de allersnelste volgens mij, want de tranen rolden nog net niet over m'n wangen van de wind. Daarna kwam er nog een korte Superman, door een tunnel. En toen..... De Tarzan swing... Ik had er al veel mensen over gehoord hier in Costa Rica. Ik moest en zou het doen! Wat een ervaring!!! De kriebels in m'n buik, niet te beschrijven. Zo spannend! De mannen maakten nog wat grapjes, over of ik Spaans sprak. Dat ik het nog maar even moest oefenen, want het kon zomaar de laatste keer zijn... 🤣 En grapjes over of het touw wel goed vast zat, help... Gelukkig ging het allemaal goed, en landde ik veilig op de grond (zie filmpje, wel even met geluid afspelen). Madi heeft een video gemaakt, dus die hoefde ik na afloop niet te kopen (voor $15). Met de shuttle terug, omgekleed en even met het thuisfront gebeld. M'n maag begon al wat te knorren, dus samen met Madi patacones en quesadillas gegeten. Voor de komende 4 weken ben ik verzadigd. 😂 Toen kwam de after lunch dip... Even een powernap zat er niet in, anderhalf uur later schrok ik wakker. Over een half uur zou ik opgehaald worden door een shuttle voor een night tour. In het busje zaten Madi, Tugrul en Maarten toevallig al. Bij de start kregen we een zaklamp. En wat hebben we veel gezien! Hier een opsomming:

• Red eyed tree frog (roodoogmakikikker)
• Brown jay (bruine gaai) - deze waarschuwt de andere dieren als er een roofdier in de buurt is.
• Slang: green viper (groene adder) - giftig en kan een mens doden in 6 uur.
• Spinnen - een met een blauw web, een tarantula, eentje die geen web maakt maar z'n prooi snel aanvalt.
• Lichtgevende kever/fire beetle/glowing click beetle
• Ficus - een holle boom, waar je in kunt klimmen
• Kinkajou - schijnt heel bijzonder te zijn dat we die gespot hebben. Zelfs de gids begon te rennen om het diertje te zien. Ik kon nog net een glimp opvangen van het lichtbruine snel bewegende soort wasbeer-aapje. In het Nederlands: rolstaartbeer.
• Kakkerlakken - er schijnen 5 soorten in dit gebied voor te komen.
• Een soort wandelend blad
• Vlinders
• Heel veel kevers
• En heel veel sterren. Hoe langer we keken, hoe meer het er leken te worden. Je kon zelfs de melkweg zien als je goed keek.

Wat een dag.... Geweldig!! Morgen misschien naar de hanging bridges! 

Jueves (donderdag) 24 de marzo

Rond half 9 zat ik aan het ontbijt. De twee Spaanse meiden die ook in mijn dorm slapen zaten ook al aan het ontbijt. Heel toevallig, maar zij kennen Stan (uit Jaco, Academia Tica en Hostel de Haan) blijkbaar! Ze gaan straks samen beginnen met een buitenlandse studie in San Jose. Klein wereldje! Om 9.30 verliet ik het hotel dat idee om er de komende uren niet meer terug te komen. En zo geschiedde. Ik ging eerst op weg naar de Monteverde waterval, entree was $6... Tsja, alles kost geld hier. Tussen al het groen in liep ik naar de waterval. De boom die ernaast stond vond ik eigenlijk nog indrukwekkender. Ik vroeg me af hoe die boom zo groen kan zijn, want de wortels zaten namelijk bijna niet onder de grond. Op dat moment was ik de enige bij de waterval. Na zo'n 15 minuten kwam er een stel, weg rust. Hahah nee hoor! Het water was trouwens te koud om te zwemmen. Eén keer kou lijden op een dag vind ik wel genoeg (onder de douche). Toen door naar de volgende bestemming: Bosque eternal de los niños. Een nationaal park dat eigenlijk nog veel groter is dan Monteverde, maar ik liep maar in een klein gedeelte ervan. Niet mega veel dieren gezien, maar hieronder toch even een opsomming;

• Een agouti gespot! En zelfs op de foto gekregen!
• Een aapje, maar weet niet welke...
• Een mooie soort kever, met oranje pootjes.
• Witsnuitneusbeer in de boom
• Motmot vogel
• Kolibrie

De route was goed aangegeven, dus na een tijdje kwam ik netjes weer bij het startpunt. Madi had goede timing, want ze appte op dat moment of ik nog plannen had voor de rest van de dag. Zij was net terug van de Hanging Bridges (40$ vond ik iets teveel, voor een paar hangende bruggetjes 🙈). Ik haalde haar bij haar b&b op en samen liepen we naar de Ficus tree, Ficus la Raíz. Een heel bijzondere boom waarvan ik me afvroeg hoe deze boom zo is gaan groeien. Na een fotosessie boven op de boom, zonder schoenen, want we wilden de bomen natuurlijk niet beschadigen. Daarna gingen we op avontuur. Geen route maar kijken waar we zouden uitkomen. We zagen plotseling drie aapjes in de boom te klimmen en klauteren. Gaaf! Daarna verder geklommen, maar we kwamen een bord tegen: no pase, crazy man with knife! Daar zijn we dus maar omgekeerd. Terug naar de weg en een avocado, tomaat en crackers gekocht om er een gezellig picknickje van te maken, wat gezellig! Er kwam nog een nieuwsgierige agouti langs, super dichtbij! Daarna op naar het hostel, warme kleding aan en op naar the sunset viewpoint! Koud en donkere wolken achter ons, we waren nog even bang dat het zou gaan regenen... Maar wel mooie kleuren aan de andere kant! Verkleumd liepen we weer terug naar Santa Elena voor het avondeten. Dat hebben we maar gedeeld, want na de picknick zaten we allebei nogal vol. Daarna nog een toetje gehaald: tres leches. Letterlijke vertaling: drie melken (verdampte melk, gecondenseerde melk en zware room). Een typisch Costa Ricaans dessert! Al met al een vermoeiende maar mooie dag, in totaal meer dan 17km gelopen. 

Viernes (vrijdag) 25 de marzo

Vroeg uit de veren, want de shuttle zou om 7 uur vertrekken. Maar er was geen shuttle... Dan maar de bus een half uur later. Voor 700 colones (€1,-) werd ik met nog een handje vol mensen naar de ingang van National Park Monteverde gebracht. De entree bleek $25 te zijn. Prijzig, maar de moeite waard! Alles was groen! Niet te geloven hoe alles om je heen zo groen kan zijn. Bij de ingang ontmoette ik Stefani (Duitsland). Samen hebben we bijna alle paden van Monteverde bewandeld. Er was één pad afgesloten (het pad met de hanging bridge 😭). Daar konden we dus helaas niet naar toe... Maar er waren genoeg andere mooie paden. Het weer was, zeker in het begin, fris, bewolkt en af en toe wat motregen. Maar wat hebben we genoten. We bleven maar tegen elkaar zeggen hoe groen het hier wel niet was! Op de foto's lijkt het groen, maar geloof me, het was nog veel groener in het echt! Veel dieren hebben we niet gezien. Af en toe een vogel gespot, maar die lieten zich vooral horen. De vogel die we steeds hoorden bleek de black faced solitaire te zijn (hebben we aan een gids gevraagd). De vogel hoorden we behoorlijk hard! Alleen de mannetjes maken dat geluid en moeten dit veel oefenen. Want de vrouwtjes zijn kieskeurig. 😜 Verder zagen we regelmatig een kolibrie. Eindelijk is het me gelukt om er een op de foto te krijgen, ze zijn zo snel! We zijn naar een uitzichtpunt gelopen. Daar was, behalve wolken, niet veel te zien. Maar toch was het bijzonder: de wolken die je voorbij snelden, veel wind en een witte omgeving omdat je in de wolken staat. Af en toe kon je wat bomen in de verte zien. Een stuk naar het noorden was een waterval. Daar zijn we natuurlijk ook naar toe gewandeld! Ondertussen bleven we ons verbazen over de groene omgeving om ons heen. Toen we bijna alle paden gehad hadden en er 10km op hadden zitten, vonden we het mooi geweest. Een uurtje op de bus gewacht die ons terugbracht naar het hostel. Stefani verblijft ook in Santa Elena, maar in een Airbnb. Even langs de supermarkt en toen besloten om morgen naar een plekje bij Lake Arenal te reizen. Daar slaap ik één nachtje en dan hoogstwaarschijnlijk door naar La Fortuna! Maar eerst nog naar de Ranario. Een plek waar ze allerlei soorten kikkers verzorgen. Voor 20$ was ik twee keer welkom. Ook 's avonds nog een keer, als het donker was. Want dan laten de kikkers zich veel beter zien werd me verteld. Rond 4 uur kon ik inderdaad weinig kikkers spotten. Maar toen ik mijn tas had ingepakt en om 6 uur terug kwam kropen ze over de ramen! Wat gaaf! En wat een kleuren hadden sommigen! De tourguide vertelde me trouwens dat de kikker die ik had gezien tijdens de nacht tour geen red eyed tree frog was, maar een rufous eyed frog. Goed om te weten toch? 🤪 Ondertussen waarschuwde de gids me nog even voor een schorpioen die me vanaf de muur zat te begluren. Sommige kikkers kunnen wel 25 jaar worden en padden nog veel ouder!

Sábado (zaterdag) 26 de marzo

Wat een begin van de dag zeg... Om 4.30 uur ging de wekker. Om 5 uur zou de bus naar Tilaran vertrekken, volgens de hostel man. Blijkbaar had hij er niet aan gedacht dat er op zaterdag andere bustijden gelden... Er stopten twee mensen bij de bushalte. De een vertelde me dat de eerst volgende bus om 7 uur zou komen. De ander had het over 7.15... In elk geval dook ik m'n bed nog weer even in, slapen! Tenminste, dat was het plan... Yannick (Duitsland) die ik gisteren ontmoette in de dorm hield nogal van praten... Dat had ik gisteravond al gemerkt. Hij had het over sterrenbeelden, over zijn reizen , zijn YouTube kanaal en over dat hij niet baalde van het feit dat zijn fiets gisteravond gestolen was (jup in het hostel...). Omdat hij toch wilde minimaliseren wat betreft spullen. Maar goed, het was dus een kort nachtje. En dat korte nachtje kon ik niet iets langer maken, want hij was al wakker en begon alweer met kletsen. Uiteindelijk toch nog eventjes 20 minuten de ogen dicht kunnen doen. De buschauffeur zou om 7 uur komen, maar het is Costa Rica, dus Tico time... Half 8 kwam de bus! Uurtje later in Tilarán moest ik nog ruim 3 uur wachten tot de bus richting mijn ho(s)tel zou komen... Ik had dus wat tijd te doden. Gelukkig was daar Tjark (Duitsland). Een lange chille gast die ook honger had. Samen hebben we een ontbijtje naar binnen gewerkt. Dat gaf ons wat energie voor een wandelingetje. Precies ja, met bepakking... Naar één of ander viewpoint. We hadden toch de tijd! Maar dat eerste uitkijkpunt was niks... Na even twijfelen gingen we voor het tweede uitkijkpunt. Dit was wat uitdagender, omdat het behoorlijk steil omhoog ging. In de zon, met bepakking... Zie je het al voor je? Pffff, we zijn niet helemaal tot bovenaan gelopen, want dat was ons iets teveel van het goede. Maar we hadden wel een mooi uitzicht over Tilaran! Terug geploeterd nar de bushalte, een marktje bezocht en langs de supermarkt gegaan. Tjark kocht een glazen flesje cola. Dat mag je blijkbaar niet op straat drinken, uit glas, want het werd voor hem in een plastic zakje gegoten. Hij kreeg er een rietje bij. 🤪 Uurtje later zaten we in de bus naar La Fortuna, alleen komt die stop iets later voor mij. Want ik stapte na 6,5km alweer uit. Zo'n 600m verderop lag mijn geweldige ho(s)tel. Met een nog geweldiger uitzicht! Ik kijk uit op Lake Arenal, wat een paradijs! Hier zou ik wel langer dan één nachtje willen blijven! Ik had een dorm geboekt voor 8 personen maar het is eigenlijk 4+4, in het midden zit de badkamer. Maar goed, spullen in de kamer gedumpt en kennis gemaakt met Vincent. Die al een week lang de kamer voor zichzelf had. Zal wel even wennen zijn voor hem. Na de kennismaking ben ik de omgeving een beetje gaan verkennen. Naar beneden gewandeld, naar het meer. Wat een uitzicht zeg, je kan vanaf hier de vulkaan Arenal zien! En...... Het plantje mimosa! Als je die aanraakt gaan de blaadjes naar elkaar toe en sluit hij zich als het ware. Leuk om die hier in het wild te zien groeien! Na mijn ontdekking rustig terug naar boven gewandeld en een echt warme douche genomen. Niet koud, niet lauw, maar lekker warm! En met nacho's en een lekkere smoothie als avondeten is mijn dag goed afgesloten. 

Deze week heb ik weer wat leuke weetjes!

• Mensen proberen spullen in de bus te verkopen. Ze gaan midden in de bus staan, houden een praatje en hopen dan dat je wat koopt.
• Tico's/Tica's willen je graag helpen! Ik liep met een half fles water te slepen. Een man bood aan om er even wat koud water bij in te doen. 🥰
• In de bus heb je een touwtje hangen, horizontaal, vaak vlak naast het raam. Als je daaraan trekt weet de buschauffeur dat je uit wil stappen
• Een hobbelige busrit is goed voor je stappendoel 🤣
• In april zijn er verkiezingen. Die gaan tussen twee bijzondere mensen... Een wordt verdacht van seksueel misbruik. En de ander heeft geld gestolen, is verhuisd naar Zwitserland. Heeft daar tien jaar gewoond en komt nu terug om president te worden.
• Verliefde motmot vogels blijven altijd bij elkaar. Het mannetje verwijdert de veertjes van het uiteinde van de staart van zijn vrouwtje, zodat de andere mannetjes weten dat ze bezet is. Sterft de een, dan hongert de ander zichzelf uit of zichzelf vliegt tegen een boom. 
• Mannetjes kikkers zijn in 90% van de gevallen kleiner dan de vrouwtjes. De helft van de grootte van het vrouwtje. Wanneer ze paren moet het mannetje zich 48 uur vasthouden aan het vrouwtje. Het vrouwtje moet dus groot en sterk zijn om zich dan nog te kunnen bewegen.

Heel veel liefs vanuit het mooie paradijselijke Costa Rica! Tot volgende week 🥰

Pura vida, Nadinja 👋