Week 4 - Montezuma, Tamarindo & Liberia en Rincón de la Vieja

Hiiii there!! 🙋‍♀️

Wat heb ik veel meegemaakt deze week... Een feestje in Cóbano (bij Montezuma), een paar dagen in Tamarindo gezeten. Maar daar heb ik alweer afscheid van moeten nemen. En nu zit ik in Liberia, niet meer zo dicht bij de kust! 

Lunes (maandag) 15 de marzo

Van 8 tot 9 uur werd er ontbijt geserveerd. Dus rond 8.15 zat ik aan tafel. Nog aan het nagenieten van de mooie bioluminescence tocht van gisteravond... Het ontbijt werd geserveerd: rijst met bonen, ei en een stuk brood. Rijst en bonen eten ze hier op ieder moment van de dag. Een gezellig ontbijt met zo'n 10 man aan een tafel. Leuk om weer wat nieuwe mensen te leren kennen! En om hun verhalen, ervaringen, en meningen over dorpjes, steden en andere dingen te horen. Na het ontbijt eerst even bij het strand rondgehangen. En het vorige verhaal met foto's online gezet. Daarna met de jongens die ik zondagavond had ontmoet naar de watervallen gehobbeld. Bij de eerste waterval kon je op een rots klimmen en zo het water in springen (of duiken...). Gaaf en was al best hoog. Tot we een stuk omhoog waren geklommen en daar de tweede waterval zagen... Wauw! Die was hoog... En wie zag ik daar, Alejandro! Die leerde ik in Jacó kennen. Hij was toevallig met vrienden vanuit Santa Teresa een dagje naar de watervallen in Montezuma gegaan. Een van die vrienden durfde het aan om te springen. Wel 12 meter...! Na heel lang twijfelen bedacht ik dat ik misschien ook wel wilde springen. Maar toch ook weer niet. Of wel? 😂 Na wel 10 minuten twijfelen ben ik toch gesprongen! Wat een kick! De derde waterval was vlak bij de tweede en een kleintje. Even liggen dobberen en toen naar beneden geklommen. We waren toe aan een drankje, een coco loco om precies te zijn. Ondertussen speelden we kaartspelletjes en werd ons eten gebracht. We hebben er een hele poos gezeten. Gezellig! Toen was het de hoogste tijd voor een douche, want ik kon mezelf ruiken en dat was niet op een positieve manier... Rond 8 uur gingen we met een soort van taxi naar Cóbano. Met de drie jongens en nog twee meiden die we bij de watervallen hadden ontmoet. In Cóbano was het namelijk feest! Een soort kermis, met muziek, en stierrijden... Dat laatste zorgde voor gemengde gevoelens. Gaaf om te zien, en het is onderdeel van hun cultuur. Maar zielig voor de stieren hoe ze behandeld worden. Je had de mannen met de blauwe vlaggen (nee geen rode) om de stier uit te dagen. Maar er stonden veel meer mensen IN de arena. Zij daagden de stier ook uit en trapten de stier soms na... Het voelde toch niet goed om hier naar te kijken. Uiteindelijk zijn we het stadion uit gegaan. Er tegenover was een leuk feestje aan de gang. Dus daar hebben we heerlijk gedanst. Een paar locals die me probeerden te leren hoe ik salsa moest dansen. Maar dat lukte nog niet zo goed, hahah! Meer oefenen denk ik! Het was al met al een hele geslaagde avond (ondanks het stierrijden). Rond 1 uur was het feest ten einde. We zochten een taxi op die 6 personen mee wilde nemen. Dat ging verrassend makkelijk! Eenmaal in Montezuma besloten we nog even naar het strand te gaan, maar we werden opgehouden door muziek makende hippies. Ze boden ons eten aan en hebben daar even gezeten. Toen toch door naar het strand met z'n vieren. De andere twee gingen vast slapen. Nog even gebabbeld, maar toen kregen we allemaal last van een inkakker... Niet gek want het was al 3 uur geweest. Dus gauw naar het hostel en m'n bed opgezocht. 

Martes (dinsdag) de marzo

Om half 9 aan het ontbijt voelde na gisteravond wel erg vroeg... Het ging er dan ook iets minder gemakkelijk in dan gisterochtend. Een rustig ochtendje op het strand kon ik wel gebruiken, even wakker worden. Rond 12 uur de Duitse jongens, Simon, Hannes en Niclas uitgezwaaid. De eerste twee hadden nog wel graag een nachtje in het mooie Montezuma willen blijven, maar Niclas wilde nog graag een vulkaan bezoeken in Poás. Jammer, want het was gezellig met ze, ondanks dat ze de Nederlandse taal belachelijk maakten omdat er zoveel g klanken in voor komen... Toen zij de bus in stapten ben ik een heel eind langs de kust gelopen. Naar Playa Grande. Ontzettend mooi! Halverwege Playa Grande zag ik allemaal afval liggen. Een grote plastic zak, een fles, en allemaal kleine plastic dingetjes. Dus ik besloot met m'n goede gedrag wat afval te verzamelen. Uiteindelijk kwam ik met twee volle handen bij een plek waar het verzamelde afval gedumpt kon worden. Na 6,5km was ik weer terug in het pittoreske Montezuma. Daar kwam ik de twee meiden van gisteravond tegen. We wisselden nummers uit en besloten 's avonds samen uit eten te gaan. In het hostel gedoucht en daar hoorde ik een bekende stem: Stan! Van Academia Tica en hostel de Haan in Jacó! Heel toevallig weer in hetzelfde hostel! Hij ging ook mee uit eten, gezellig! Daarna nog een drankje gedaan bij de bar Chicos. Toen de tas verder ingepakt, want morgen staat er een lange reis op de planning. Van Montezuma naar Tamarindo. Eerlijk gezegd zie ik er een beetje tegenop. Het kan er nooit zo mooi zijn als hier. Dit is zo'n perfect plekje. Ik ga het zien!

Miércoles (woensdag) 16 de marzo

De wekker ging vroeg, om 5.45, zodat ik de bus van 6.30 kon pakken naar Paquera. Die kwam al om 6.00 aan, maar ging gelukkig pas om 6.30 weg. Zo'n anderhalf uur later kwam ik aan in Paquera, waar ik de taxi nam naar Playa Naranjo. Daar ging geen bus namelijk. Een duur ritje, maar wel een leuke taxichauffeur! Hij vertelde me van alles, gaf me een seintje als er een mooi uitzicht kwam. Je kon zelfs Monteverde zien liggen in de verte! Toen ik vroeg wat er in de witte zakjes groeide in de bomen naast de weg stopte hij de auto en vroeg een van zijn amigos (hij heeft er veel) of hij een vrucht voor 'una amiga' mocht. Ik kreeg 3 guayaba's! Het is een vrucht dat tussen een appel en een peer in zit wat smaak betreft. Het lijkt op een gerimpelde appel en je kan de pitjes opeten. Eenmaal bij Playa Naranjo moest ik twee uur op de bus wachten. Maar die twee uur vloog voorbij want ik had goed gezelschap! Ik leerde er een meisje van 5 kennen. Ze kon uiteraard alleen Spaans, dus ik moest m'n beetje beentje voorzetten om haar een beetje te begrijpen. Ze had een pop met een speen waar ze mee speelde. Maar toen ze mijn Garmin horloge zag, was ze afgeleid. De stiften die ik mee heb genomen voor een spelletje vond ze ook interessant, ze heeft een mooie tekening gemaakt op een servetje. 😊 Ohja, en dan had je nog Victor, die mij overduidelijk wel zag zitten. Wilde mijn Instagram en vroeg of ik niet in Playa Naranjo kon blijven, of terugkomen. Uh, nee... Uiteindelijk kwam de bus en was ik op weg naar Nicoya. In Nicoya nam ik de bus naar Santa Cruz en vanaf daar met een stel mee naar Tamarindo. In Tamarindo werd ik rond 4 uur bij het hostel gedropt, ideaal! Wat een drukte in Tamarindo zeg... Heel wat anders dan Montezuma. Maar er hangt wel een leuke sfeer. Het hostel ziet er leuk uit, met airco! Even door Tamarindo gewandeld, en daar kwam ik Ally tegen met haar gezin! Wat was ze enthousiast, ze begon te gillen op straat 😂 Ik had ze ontmoet bij de bioluminescence tocht. Ik wist dat ze naar Tamarindo ging, maar haar zo tegenkomen was wel toevallig! We hebben samen wat gegeten bij een vegan plekje. Heel leuk! 

Een lang reisdagje, zeker niet vervelend, maar wel vermoeiend. 

Jueves (donderdag) 17 de marzo

Vanochtend weer een rustig ochtendje gehad. Een ontbijtje bij het zwembad van het hostel en daar ontmoette ik Jenny (Canada). Ze verblijft in dezelfde kamer, een leuke meid. Ze vertelde dat, toen ze Canada (Edmonton) verliet, het er -45°C was... Pfoe! Dat is nog eens een verschil met de Costa Ricaanse temperaturen! We leerden nog iemand kennen, Tanja (Nederlands). Samen hebben we dobble gespeeld en ik heb ze overhaal om mee te gaan surfen. Dus om 12 uur lagen we samen in het water, met Juan en de surfinstructeur. Maar de golven waren wel heel erg klein... Eekhoorn formaat. Daarna samen wat gegeten, lekkere nachos bij een gezellig plekje. Toen ik daarna m'n kleren wilde laten wassen tegenover het hostel schrok ik wel heel erg van de prijs... Ik zou meer dan 22 euro moeten betalen! Dat ging ik dus mooi niet doen! Ally heeft ook geen wasmachine in haar Airbnb, dus nog maar even wachten met wassen. Hopen dat het op de volgende bestemming goedkoper is... Want ik moet nodig wassen! Op het strand even gedut. De zonsondergang weer mogen bewonderen samen met 28453 andere toeristen. Daarna gedoucht en werd ik uitgenodigd voor een taco-avondje bij Ally, Daniel en de kids. Een super leuk avondje, maar pfoe, wat is Ally overweldigend. 🙈 Na het eten was het tijd voor een night-market. Wat een leuk sfeertje! Live muziek en allemaal leuke, knusse kraampjes met eten, prutteltjes, drinken en kleding. Ik heb er uiteindelijk alleen surf-zonnebrandcrème gehaald. We kwamen de surfleraar van Ally en haar gezin tegen, Miguel. Nadat Ally helemaal los was gegaan op de dansvloer nam Miguel me mee naar het volgende feestje, bij Pacífico. Daar nog een drankje gedaan, maar ik vond het mooi geweest daarna. Rond half 1 dook ik m'n bed in. 

Viernes (vrijdag) 18 de marzo

Vrijdag = videobellen met groep 3! Uitslapen zat er dus niet in. Ik heb ze vandaag het strand laten zien, waar het om 7 uur 's ochtends nog lekker rustig is. Ik kon nu ook zonder WiFi bellen, want ik heb een simkaart met internet. Na het belletje met de kinderen nog even m'n bed weer opgezocht en uitgezocht waar ik graag heen wilde na Tamarindo, Liberia it is! Geen hele bijzondere plek volgens mij, maar relatief dicht bij Rincón de la Vieja. En daar wil ik heel graag heen! Na het ontbijt een rustig ochtendje op het strand. Daar ontmoette ik een vrouw die voor het eerst alleen op reis was en alles heel spannend vond. Even met haar gekletst en toen besloot ik naar links over het strand te lopen. Kijken of ik naar Playa Langosta kon komen. Na een tijdje kon ik niet verder. Maar wel een mooi uitzicht over Tamarindo! Toen ik een stukje terug liep, wat nog maar net lukte omdat het vloed werd, zag ik een trappetje omhoog. Wat een geweldig uitzicht had ik daar! Het voelde alsof ik op het eind van de wereld stond! Aan de linkerkant was de zee overigens veel ruiger dan aan de rechterkant. Het klonk dan ook heftiger. Nog een stukje verder gelopen, maar veel schaduw was er niet en ik voelde de zon branden. Steeds eventjes de schaduw opgezocht. Daarna maar weer terug gewandeld naar het hostel. M'n tas een beetje ingepakt en een nieuwe meid ontmoet in m'n kamer: Josefine (Denemarken of was het Zweden?). Met haar heb ik 's avonds een hapje gegeten. We werden verrast door 4 muzikanten. Ze kwamen op het binnenplaatsje muziek maken, wat een gezelligheid! Nadat Josefine en ik een vol bord casado hadden gedeeld zijn we nog even door Tamarindo gewandeld en hebben we een ijsje gehaald. Kiwi smaak, een lekker einde van de dag!

Sábado (zaterdag) 19 de marzo

Een goede nacht gemaakt, ondanks de harde muziek. Een ontbijtje bij het hostel en nog een laatste rondje in Tamarindo. Tenminste dat was het plan, maar ik kwam een marktje tegen. Vergelijkbare spullen met het marktje van donderdagavond, maar een heel ander sfeertje. Echt zaterdag 😊 Toen terug naar het hostel, spullen gepakt en uitgecheckt. De busrit duurde zo'n 2 uur. Da's wat anders dan van Montezuma naar Tamarindo! In Liberia zocht ik mijn hotel op, die was dicht bij het busstation. Een prima plekje voor 3 nachten! Een eigen kamer, met stapelbed, een eigen badkamer en toen ik vroeg waar ik een lavandería (wasserette) kon vinden werd ik naar een wasmachine in het hotel gebracht! Gratis wassen!!! 🥳 Dat is nog eens wat anders dan 22€ betalen! Wat een geluksmomentje. M'n spullen een beetje uitgezocht, en uitgezocht wat ik morgen ga doen. Een tour door Rincón de la Vieja, met een bezoekje aan de mud baths en een waterval bezichtigen! Ben benieuwd! Toen dat geregeld was en ik de was had opgehangen, ben ik een rondje gaan hardlopen. Liberia ontdekken. Wat geweldig!! De stad zelf vond ik niet zo bijzonder. Maar een stukje verder naar het noorden had je een geweldig uitzicht over de stad. En dat met een zonsondergang... Het tweede geluksmomentje van de dag! (Ja ik weet het, lekker cheesy) Maar ik kreeg er een enorme kick van, heerlijk! In het (half)donker terug, een beetje spannend. Maar de blaffende honden op de heenweg, toen het nog licht was, waren enger! Toen ik terug was bij het hotel hing m'n was nog aan de waslijn, maar het was met wasknijpers vastgemaakt. Blijkbaar had de wind alles eraf geblazen... Maar alles hing weer! Bedankt hotel man! 😊 Na een wel erg koude douche (ik had geen keuze) was het tijd voor eten! Op nog geen 100m van hotel Guanacaste zat een restaurantje. Een dronken man kwam me vergezellen aan tafel en at zijn nachos met z'n handen (logisch), maar zoals hij dat deed... Net een baby. 🙈 Snel m'n pizza opgegeten, drankje opgedronken en maar weer terug naar het hotel. 

Domingo (zondag) 20 de marzo

Je zou denken dat ik goed kon slapen in een kamer voor mij alleen. Maar bah, wat een nacht. Om half 9 werd ik bij hotel hacienda verwacht. Met de Uber die kant op, want er gingen blijkbaar geen bussen (internet vertelt niet altijd de waarheid). Ik meldde me bij de tourguides. We moesten nog even wachten op 7 anderen. Maar die kwamen nooit opdagen... Bijzonder. Dus ik kreeg een privé tour van Johnny door Rincón de la Vieja. Leuk, maar ik vraag me af of een tourguide echt nodig was geweest. Hij spotte in ieder geval wel een mooie vogel: een vrouwtjes slaty-tailed tragón, een harig bolletje in de boom: een luiaard (tweevingerige variant), een wegsprintende agoeti, nog een vogel: brown-crested flycatcher, een soort kalkoen, en uiteraard leguanen. Af en toe kwam er nog een kolibrie voorbij vliegen. We kwamen langs borrelende modder (door de hitte van de vulkaan). En af en toe voelde het alsof het regende, terwijl er een blauwe lucht te zien was. Johnny vertelde dat het door de vulkaan kwam. Maar hoe dat precies werkt ben ik nog niet helemaal over uit. Johnny bood steeds aan om foto's van mij te maken, dus er zijn veel foto's waar ik op sta! Toen de wandeltocht voorbij was ging ik met een busje naar de 9 mud baths (modder baden). Erg toeristisch... De baden waren verwarmd door de vulkaan, van 37°C tot te heet om je hand er meer dan 2 seconden in te houden. Ik heb mezelf met modder ingesmeerd, wat goed schijnt te zijn voor je huid. Na 10 minuten ging je jezelf schoon wassen in de rivier. Lukte goed, alleen de nagels niet... Die zijn nu vies oranje, bah! Door de modder was m'n zonnebrandcrème er natuurlijk af. Dus daarna werd ik een beetje onrustig in de zon. Een paar andere baden opgezocht die in de schaduw waren. Daar alles nog even los laten weken, maar m'n nagels bleven vies... Ik was ook nog wel benieuwd naar de watervallen (in het Spaans: cataratas) waar Jonnhy de tourguide me over had verteld. Dus terug naar het startpunt, zonnebrandcrème gesmeerd en naar de Río Negro watervallen opgezocht, vier stuks. Een korte wandeling, maar wel leuk! Daarna nog naar een andere waterval gegaan: La Chorreras. Maar daarvoor moest ik eerst weer met een busje. De chauffeur vertelde in het Spaans en gebrekkig Engles dat ze de warmte van de vulkaan gebruiken om electriciteit op te wekken, met geothermische centrales. Wist je dat Costa Rica 100% klimaat neutraal is? 😇 Om bij de laatste waterval, La Chorreras te komen moest ik iets meer dan een kilometer lopen. Wauw, wat blauw was dat water! En je kon van de waterval springen, so I did! 😃 Heerlijk, en niet al te hoog dit keer (zie filmpje). Nog een stukje verder gelopen, maar het was al bijna half 5. Dus het was ook wel tijd om terug te gaan. Toen ik terug liep spotte ik zelf nog twee mooie vogels! Ik heb ze opgezocht in m'n Costa Rica boekje: een Montezuma Oropendola en de Blauwkapmotmot! De eerste kon ik op de foto zetten, de tweede helaas niet. Daarna alleen ik de Uber chauffeur die me die ochtend ook gebracht had. Eenmaal terug in Liberia was ik wel toe aan wat eten, een lekkere burger! 

Lunes (maandag) 21 de marzo

Gelukkig wel iets beter geslapen dan de vorige nacht, maar goed is wat anders... Een ontbijtje bij een local plekje, gallo pinto (een andere naam voor rijst met bonen) met ei, ham en een soort wrap. En een heerlijke smoothie met ananas en rijst. Daarna op m'n gemak maar eens uitgezocht waar ik morgen naar toe wil gaan. Monteverde trok me wel heel erg, maar ik had gehoord dat de busverbinding niet zo goed is. Eerst dus maar eens gevraagd of er een bus gaat. Met twee keer overstappen zou het moeten lukken volgens de man van het hotel! Dus Monteverde, here I come! Nou ja, morgen pas... Eerst heb ik nog alles van afgelopen week uitgetypt, wat een behoorlijk karwei was. Vandaag wilde ik op ontdekkingstocht in Liberia. Sjoerdy heeft hier een aantal jaar gewoond, en ik was wel heel nieuwsgierig naar de plek waar zij voor een groot deel is opgegroeid en hoe haar school er uit zag. Dus ik besloot naar haar oude school te gaan: Colegio Santa Ana. Wat een vrolijke school, zoveel kleuren! Je hoorde de kinderstemmen je tegemoet komen. Ik ben zo brutaal geweest om te vragen of ik er binnen een kijkje mocht nemen. Dat mocht! Ik kwam een vrouw tegen en die heeft me wat dingen over de school verteld. Primary school en secondary school zit op dezelfde school. Maar de primary school zit bijvoorbeeld aan de linkerkant, secondary school aan de rechterkant. En de pre-school (groep 1/2 in NL) zit nog achter de primary school. Groep 3 in Nederland is hier groep 1. Daar leren ze onder andere rekenen, schrijven en lezen. De kinderen gaan van 7 tot 3 naar school. En wat ik bijzonder vond: de leraren hebben er sinds corona voor gekozen om geen boeken aan te schaffen, omdat dit te duur was. Ze maken nu zelf al het materiaal dat ze nodig hebben. Pfoe, wat een werk lijkt me dat zeg... Wat anders is dan op de meeste Nederlandse basisscholen: de leerlingen hebben meerdere leerkrachten. Iedere leerkracht geeft les in één specifiek vak. Normaal gesproken wisselden de leerlingen van lokaal. Maar sinds corona wisselt de leerkracht van lokaal en blijven de kids zitten. Het was trouwens niet één gebouw, maar allemaal losstaande gebouwen (zie filmpje). Leuk om eens een kijkje te nemen in een andere school! Daarna ben ik naar Sjoerdy's huis gelopen, voor zover dat lukte, want ze woonde in residencial, waar ik dus niet zomaar in kon. Daarna met de taxi terug, want het was wel erg warm om weer terug te lopen. En ik wilde graag zwemmen! Een door Sjoerdy aangeraden zwembad: Best Western El Sitio. En daar heb ik voor het eerst 'baantjes' kunnen trekken! Geen 25m bad, maar heerlijk om weer te kunnen zwemmen! Een pauw kwam nog even de hoek om kijken. En na een klein uurtje vond ik het mooi geweest. Lekker gedoucht en zo maar eens een plekje opzoeken om wat te eten. De Uber chauffeur van gisteren had wat aangeraden, dus dat komt vast goed!

Morgen ga ik naar Santa Elena, vlak bij Monteverde. Daar verblijf ik 4 nachtjes. Er is meer dan genoeg te doen in die omgeving, dus ik hoop dat vier nachten genoeg is. En anders boek ik er gewoon nog een nacht (of twee) bij. 😃 Ik heb nu al zin in de volgende bestemming! 

Gran abrazo y hasta la próxima semana, Nadiña

(Dikke knuffel en tot volgende week, Nadinja)